طنزپردازان و لطیفهسازان از شیوههای مختلفی برای ایجاد خنده در اثر خود استفاده میکنند که برخی از آنها عبارتاند از: کوچک کردن، تشبیه به حیوانات، دشنام و نفرین، بلاهت و تحامق، ادماج، کنایه، استفاده از زبان و فرهنگ عامیانه، مقایسه بین دو امر، قلب اشیا و الفاظ و بازیهای لفظی، تقلیدهای مضحک، تحکم، استعاره و ریشخند، و معکوس بیان کردن معانی و وارونه تعریف نمودن مفاهیم. در کتاب حاضر، مطالبی از این دست فراهم آمده است: شکل دگر خندیدن؛ بازخوانی چرند و پرند دهخدا: شیوه و شگردهای دهخدا در نوشتن چرند و پرند؛ چون نیک بنگری همه تزویر میکنند: طنز رندانۀ لسانالغیب؛ لطیفهها و ضمیر ناخودآگاه: جستاری در بازاندیشی لطیفهها از منظر زیگموند فروید؛ هرج و مرج طلب آرام: نگاهی گذرا به طنز کیومرث منشیزاده؛ و قصۀ موش و گربه خوانا: موش و گربهها به روایت دستنویسهای کهن.