زندگی بتهوون

من هیچ‌وقت دلواپس رسیدن به مقصد نبوده‌ام. دوست دارم همیشه در راه باشم. راه را دوست دارم. به شرط آن‌که در مسیر مقصد من باشد و شتابی هم برای رسیدن ندارم! از دوران کودکی بیمار حال بوده‌ام و هر لحظه مرگ را در کنار خود حس کرده‌ام. با این وصف همیشه آن‌گونه زندگی کرده‌ام که پنداری صد سال دیگر زنده می‌مانم یا همین فردا صبح دم آخر را برمی‌آورم! هر دو حالت برای من فرق ندارد. و قرار بر این نیست که ما هر کاری داریم تمام و کمال به آخر برسانیم!