کبودی های پنهان

«خانگی» کردن به معنی درونی و رام کردن خشونت است و به نوعی ملایم و نرم کردن خشونت را القا می‌کند؛ انگار وقتی خشونت از طرف یکی از اعضای خانواده اتفاق می‌افتد _ نسبت به اینکه از طرف یک غریبه صورت گرفته باشد _ نیازی به توجه و اعتنای جدی ندارد. این نوع خشونت در خلأ رخ نمی‌دهد. خشونت خانگی صرفاً به این علت که کسی در زمانی اشتباه در مکانی اشتباه قرار گرفته اتفاق نمی‌افتد. محیط خانه و خانواده باید حریمی مقدس تلقی شود همچون «لنگرگاهی امن در جهانی سنگدل». همین موضوع باعث می‌شود که خشونت خانگی پدیده‌ای غیرقابل توجیه باشد. اما چه اتفاقی می‌افتد که در جهان به ظاهر متمدن و پیشرفتۀ امروز فارغ از مرزهای جغرافیایی، زنان و دختران بی‌گناه مجبور می‌شوند آثار کبودی‌های ناشی از خشونت همسران و پدرانشان را بر جسم و روح خود، پنهان کنند؟