دوست ابدی من

همۀ ما دوستانی داریم که بیشتر اوقاتمان را با آنها می‌گذرانیم و به بعضی از آنها آن‌قدر نزدیک می‌شویم که جای خواهر یا برادر نداشته‌مان را برایمان پُر می‌کنند و برایمان زندگی بدون او غیرممکن می‌شود.

حالا اگر یک روز آن دوستِ نزدیک و صمیمی از ما دور شود و دیگر نتوانیم مثل گذشته او را ببینیم چه؟ جایگزین کردن چنین دوستی خیلی سخت و گاهی غیرممکن به نظر می‌رسد، نه؟ اتفاق بدتری هم ممکن است بیفتد؛ تنهایی چشم‌هایمان را به روی واقعیت ببندد و نگذارد همکلاسی‌ تازه‌واردمان را بشناسیم و فکر کنیم مثل خودمان تنهاست و می‌تواند دوستِ خوبی باشد. گاهی رابطه‌های بدون شناخت به ما آسیب می‌زنند و ما را درگیر اتفاق‌های بد و ناخوشایند کنند.