یکی از پیامدهای بحران بینالمللی بدهیها در اوایل دهۀ 80 میلادی تشدید بحران در سطوح اقتصاد کلان در کشورهای توسعهنیافته بود. در واکنش به این بحران، منابع تأمین مالی برونمرزی هم کاهش یافت که به نوبۀ خود به صورت کاهش چشمگیر در سرمایهگذاری متجلی شد. بررسی گوشههایی از این تحولات موضوع مقالههایی است که در این مجموعه گردآوری شدهاند. مقالههای این مجموعه مضمون واحد و مشترکی دارند و در همۀ آنها سخن از ستمگری و اهانت است به انسان و انسانیت در دهههای پایانی قرن بیستم که در پوشش فریبندۀ کوشش برای توسعه و رفاه از جانب سازمانها و نهادهای «مستقلِ» بینالمللی بر این جوامع تحمیل شده و هنوز میشود. برای تجهیز قوایی که باید برای رسیدن به توسعهای انسانسالار، طبیعتدوست و آیندهساز تجهیز شود، آگاهی به این تجربهها امری ضروری است.