نور،صدا،...

سینما به دنبال هویت بخشیدن به انسان در فضای سرگردانی اوست؛ مخاطب مانند یک پرسه‌زن است که با شروع فیلم مسیری خیالی را انتخاب می‌کند و در طول فیلم به پرسه در جهان فیلم می‌پردازد و موقعیت‌های مکانی، نامکانی، زمانی و جغرافیایی متفاوت را از طریق فرآیند تماشا کردن به هم وصل می‌کند و در جهان فیلم غوطه‌ور می‌شود. سینما خود فضا می‌آفریند و ما را وادار می‌کند که در فضای او زیست کنیم، سیاست‌ورزی کنیم، لحظات عاطفی خلق کنیم و حتی بمیریم…