سوژه و دازاین

سوژه و دازاین شرح و بسطی جدی و دقیق از مفاهیم اساسی «هستی و زمانِ» هایدگر است که نویسنده در آن در ضمن تفکر هایدگر به بسط و تکوین «پرسش بنیادین هستی» کوشش می‌کند. این اثر تفاوت «سوژه» و «دازاین» را براساس کتاب هستی و زمان و اشاراتی به سایر آثار هایدگر فهم ‌می‌کند و سنت فلسفی‌ای را که بخصوص در عصر جدید بر بنیادِ «من»، «سوژه» و «آگاهی» بنیان‌نهاده شده، به پرسش می‌گیرد. هایدگر سعی داشت پرسش هستی را از ریشه‌هایش طرح کند تا امکان‌های متفاوت از سرآغازهای دیگر بروز کنند. او در راهی که طی می‌کرد به امکانات دیگر به نحو رادیکال و از سرآغاز مجال می‌داد؛ سرآغازی که از حیث زمانیِ هستی خالی نبود. پروژۀ «سوژه» که امری برگشوده از گونه‌ای از هستی است در خود فروبسته و درون‌ماندگار است، با «دازاین» که از خود برون‌رونده، استعلا یابنده و گشوده است و بر اساس هستی و نسبت با حیث‌زمانی آن خود را نشان می‌دهد، از اساس متفاوت است. بر این اساس سوژه اساساً سر در درون دارد و بر اساس خود سامان می‌یابد و دازاین سر در بیرون دارد و براساس نسبتش با هستی و چیزها خود را نشان می‌دهد. نویسندۀ کتاب که یکی از برجسته‌ترین شاگردان و مفسران اندیشۀ هایدگر است، این مسائل و راهی که هایدگر پیمود را به‌خوبی در این کتاب طرح می‌کند و سرآغازین بودنِ هستی را نشان می‌دهد و تفاوت بین امرهای گشوده مثل سوژه، خدا، عقل و غیره را با خودِ گشودگی، که بنیاد نهادِ در هستی است را نشان می‌دهد و پرسشِ سرآغازین و رادیکال هستی را قابل فهم می‌سازد.