زندگی آرام در دنیای پر هیاهو

اشخاص درون‌گرا، زمان آن است که دست از تظاهر برداریم. زمان آن است که دست از عذرخواهی ــ‌ به خاطر آن‌چه که هستیم ‌ــ برداریم. این که می‌توانیم یک چهرۀ برون‌گرا از خودمان به دنیا نشان دهیم بدین معنا نیست که باید حتماً چنین کنیم. این امر به خودمان بستگی دارد. درون‌گرایی لزوماً اشتباه نیست و برون‌گرایی هم لزوماً درست نیست و بالعکس. ما همانیم که هستیم و این چیزی است که دنیا را جذاب می‌کند.
من در این کتاب دربارۀ این مسائل صحبت می‌کنم: مشکلات و راه‌حل‌ها، آن‌چه هستیم و آن‌چه نیستیم، آن‌چه می‌توانستیم باشیم و آن‌چه که اگر نخواهیم، نیازی نیست باشیم.
درون‌گرایی یک بیماری نیست که محتاج آسیب‌شناسی باشد. چیز بدی نیست. فقط یک روش عملکرد در این دنیاست و هیچ اشکالی در آن نیست. زمان آن است که ما طبیعتمان را بپذیریم و شروع به حمایت از وضعیتمان کنیم؛ بی‌سرو‌صدا.