خوزستان در نامواژه های آن

با آن که خوزستان همچون بخشی از سرزمین بسیار کهن ایلام، از سپیده دم تاریخ، در پی‌ریزی شالوده تمدن نامدار سومر از یک سو و داشتن نقش برجسته‌‌هایی در غنی کردن گنجینه فرهنگ ایرانی، سهم بزرگی داشته است، اما هنوز چنان که باید و شاید، جایگاه شایسته و در خور خود را در زمینه‌های زبان تاریخ، هنر، داستان‌های ملی و افسانه‌های باستانی و داشتن نشانه و جای پا در متون اوستایی و پهلوی بازنیافته و شناخته نشده است. از این رو، نگارنده در کتاب حاضر، درباره شناسنامه تاریخی و فرهنگی خوزستان در پیوند با ایران، آن هم از راه ناموژه‌های خوزستان مطالب ارزشمندی را ارائه کرده است. به اعتقاد نگارنده، اگر نامواژه‌ها خوب شناخته شوند، گزارشگر سرگذشت خویش هستند. شناسنامه ایرانی خوزستان از زمان نامواژه‌های «شوش»، «شوشتر»، «اهواز»، «خوز» و «هوز» در این کتاب، بازخوانی شده است.