سازهای ناکوک

طرح واره‌ای از لبخند ژکوند شده‌ام

قطعه قطعه‌های

انگشت سبابه‌ای

که می‌بایست اپرایی را

از قاب سپیدش

بیرون می‌کشید

ای کاش‌های زیادی

که خوانده بودی‌ام

سپید

سیاه

طیفی از شعری