مدیریت دانش

علت اصلی تشکیل هر سازمان کسب و حفظ مزیت رقابتی به منظور موفقیت و در نهایت بقا در محیط رقابتی است. امروزه با گسترش مرزها و گذار جوامع به سوی جوامع دانش بنیان سازمان‌ها ناگزیر به سوی استفاده از دانش به عنوان منبع اصلی حفظ مزیت رقابتی روی آورده‌اند. دانش‌افزایی، بهره‌گیری از تجارب گذشتگان، ساختن پایگاه‌های متعدد دانشی و انباشتگی آن درنهایت منجر به نظام‌های دانشی با قدرت درک و انعطاف در برابر تحولات و نوآور خواهد بود. مطالعات نشان می‌دهد پدیده‌های همچون مدیریت دانش به رغم فهم اهمیت آن‌ها تبدیل به برنامه‌های تبلیغاتی شده و اساساً برنامه‌ای برای پیاده‌سازی و به‌کارگیری آن‌ها ارائه نمی‌شود و نیز مطالعات ما نشان داده‌اند اقدامات سخت‌افزاری مانند خرید تکنولوژی و صرف بودجه منجر به نهادینه شدن و شکل‌گیری سازمان‌ها و جوامع دانش‌محور نخواهد بود. کشورهایی که در این جهت گام برداشته‌اند نیل به مدیریت دانش را به عنوان یک چشم‌انداز در نظر گرفته و ارکان اصلی نظام‌ها و مدیران ارشد سازمان‌ها به عنوان یک باور نهادینه شده به این فرایند نگریسته‌اند و سعی در اشاعه آن در میان افراد جامعه نموده‌اند.