هشدار ایبسن در این کمدی به مدرنیزاسیونی اشاره دارد که اغراقگونه، اخلاق و اسطوره و فرهنگ را به عقبنشینی و چشمپوشی از همزیستی سالم وادار میکند. ایبسن با نگارش این اثر، تبعیدی خودخواسته را میآغازد. بحث این کمدی از محدودۀ جغرافیایی زادگاه ایبسن به گسترهای جهانی انکشاف مییابد و این فرشیده بار دیگر زنگ خطری را به صدا میاندازد که برای فهم آن از پس سالها همچنان گوش شنوایی نیست و جهان با سرمستی غریبی همراهِ نامههای عاشقانه و زمزمههای دلدادگی به سوی تنهاییهای تاریک گام میزند.