شناخت کسی که مانند هیچکس نیست، دشوار است و بالطبع، نوشتن درباره او. کسی که وجود مکرر دیگران نیست و نه به گذشتگان می ماند و نه به همروزگاران، هم دیریاب است و هم نابختیار. زیرا با قالب ها و کلیشه ها و پیمانههای موجود نمیتوان او را شناساند و ضرابخانه فرهنگ و ادب برای او واژه ای نزده است. وی را به هر صنف که منسوب کنیم، با آن متفاوت است، و به هر که تشبیه کنیم، از او ممتاز. و آنچه این دشواری را دوچندان می کند، این است که او حدیث نفس نکرده و از خویش سخن نگفته و خود را ننمایانده و در سایه - روشن می زید. این، حسب حال استاد محمد رضا حکیمی است و دشواری شناسایی او.