شاهنامه شاهکار فردوسی است که حدود شصت هزار بیت دارد و در آن از تاریخ قدیم ایران از آغاز تمدن نژاد ایرانی تا انقراض حکومت آن به دست عرب، سخن رفته است. شاهنامه را میتوان به سه دوره تقسیم کرد: دورۀ اساطیری (از عهد کیومرث تا ظهور فریدون)؛ دورۀ پهلوانی (از قیام کاوه تا قتل رستم)؛ و دورۀ تاریخی (از اواخر عهد کیان به بعد). اما قسمت اخیر نیز آمیختگی تمام با افسانهها و داستانهای حماسی دارد. کتاب حاضر دربرگیرندۀ برخی از داستانهای شاهنامه به نثر است که فردوسی با استناد به تاریخ نیاکان خود، نیز داستانها، افسانهها و تاریخ ایران آنها را سروده است. این داستانها عبارتاند از: ضحاک ماردوش؛ زال و رودابه؛ هفتخوان رستم؛ رستم و سهراب؛ سیاوش؛ بیژن و منیژه؛ رزم رستم و اسفندیار؛ بهرام چوبینه؛ پادشاهی اسکندر؛ پادشاهی قباد مشهور به شیرویه؛ و پادشاهی کسری انوشیروان.