مرزهای غربی ایران صفوی

هم‌زمان با قدرت‌گیری صفویان در ایران، قدرت عثمانی‌ها در اروپا رو به افزایش گذاشت. اگرچه میزان کشورگشایی‌های امپراتوری عثمانی در اروپا، شام، شبه جزیره عربستان و شمال افریقا بیشتر از پیشروی آنها در مرزهای شرقی‌شان بود، اما برخورد دو قدرت رو به رشد در آناتولی شرقی باعث شد تا مرزهای ایران به تدریج از رودخانۀ فرات به رشته کوه‌های زاگرس منتقل و حول و حوش آن تثبیت شود. کشمکش این دو قدرت باعث شد تا در طول حکومت صفویه، مرزهای غربی بارها جا به جا شوند به طوری که زندگی مردم ساکن در این نواحی از جنگ‌ها، ویران‌سازی‌های تهاجمی عثمانی‌ها و ویران‌سازی‌های دفاعی ایران و خونریزی‌های فراوان، متأثر بود. در این کتاب تکاپوهای صفویان برای دفاع از مرزهای غربی ایران که به طوری محسوس بیشتر از دیگر مرزها در معرض تهاجم، تجاوز، خطر و سقوط قرار داشت و روند تحولات و تغییرات مرزی و عوامل تأثیرگذار بر آن از سال ۹۰۷ تا ۱۱۴۸ ق/ ۱۵۰۱ تا ۱۷۳۶ م بررسی می‌شود.