داوید و ادوارد

فلورانس، روستا رو دوست داشت و علاقه‌مند بود از بالای تپه به برگ‌ریزی درخت‌های پاییزی نگاه کنه. درخت‌ها مجذوبش می‌کردن اون تودهٔ درخت‌ها رو با انبوه تماشاگران مسابقه‌های ورزشی مقایسه می‌کرد... می‌دونین چی برام می‌خوند؟ این ترانۀ «بانوی زیبای من» رو. «تو پشیمان خواهی شد داوید هالپرن. آنچه می‌خواهی ببینی، خواهی دید!» این ترانه رو یادت میاد؟ شما تنها آدمی نیستین که یه ترانه‌هایی برای خودتون داشتین. «تو پشیمان خواهی شد داوید هالپر. آنچه می‌خواهی ببینی، خواهی دید!» و من پشیمانم. برای همۀ روزهای زندگیم پشیمانم... برای همۀ روزهای زندگی...