ملکوت

ملکوت با روایت حلول جن در آقای مودت شروع می‌شود. داستان این کتاب در یک نشست چند ساعته نوشته شده‌ است.
این داستان بلند که اولین بار در جلسات ادبی جنگ اصفهان خوانده شد تنها اثر بلند بهرام صادقی است. فیلم ملکوت به کارگردانی خسرو هریتاش، محصول ۱۳۵۵ برداشت آزادی از این کتاب است.
ملکوت شاید تنها داستانی باشد که بتوان از آن، در کنار بوف کور صادق هدایت، به عنوان یکی از ماندگارترین رمان‌های ایرانی یاد کرد. بهرام صادقی نویسندۀ این رمان، گرچه یکی از کم‌کارترین داستان‌نویسان ایرانی است، و از وی تنها مجموعه داستان سنگر و قمقمه های خالی و رمان ملکوت منتشر شده، اما توانسته یکی از ماندگارترین و در عین حال مرموزترین داستان‌ها را خلق نماید. جالب اینکه به دلیل عدم وجود حواشی مختلف در زندگی نویسنده (مانند صادق هدایت)، زندگی بسیار کوتاهش، محدود بودن آثار به جای مانده از وی، و نیز برگزیدن زبانی رمز آلود و سمبولیک در مهم‌ترین داستانش (یعنی ملکوت)، نامش، آن گونه که شایستۀ آن می‌باشد در تاریخ داستان‌نویسی ایران مطرح نشد و جایگاهی را که باید در میان خوانندگان ایرانی داشته باشد به دست نیاورد.