در مبانی فرهنگی ایران باستان عقلانیت با اخلاق اهورایی همراه است. زن و مرد که از خرد ذاتی مساوی برخوردارند، باید با پندار نیک، گفتار نیک و کردانیک، صفات اهورایی را در زمین گسترش دهند. طبق اسطورههای ایران باستان فرّه ایزدی از طریق مادران منتقل میشود؛ بنابراین حضور خردورزی مادرانه در حاکمیت، ثروتهای مادی و معنوی را حفظ میکند، خیر و برکت را میافزاید، خشونت را کاهش و مهربانی را افزایش میدهد. چنان که در برهههایی از تاریخ ایران باستان زنان تجربههای حاکمیتی درخشانی داشتهاند و قدرت نرم مادرانه و صلحطلبانه را از خود به یادگار گذاشتهاند. در ایران باستان فرهمند بودن، شرط حاکمیت اجتماعی بوده است تا بهروزی مردم، آبادانی زمین و فراوانی ارزاق تامین شود و بینظمی، شرارت و دروغگویی برچیده گردد؛ که این امور میتواند توسط خرد مادرانه نیز محقق گردد.