انسان بی‌محتوا

انسان بی‌محتوا اولین اثر منتشرشدۀ جورجو آگامبن و یکی از مهم‌ترین آثار اوست که در سال ۱۹۷۰ منتشر شد. این کتاب، تحلیل خردمندانه‌ای از تاریخ هنر و استتیک از زمان یونانیان باستان تا زمانۀ حاضر به‌ دست می‌دهد. آگامبن در انسان بی‌محتوا بر این واقعیت تأکید می‌کند که هنر در روزگار ما بدل به بالقوگی محضِ نفی شده و نیهیلیسم تا مغز استخوان آن رسوخ کرده است. طبق نظر او، استتیکِ مدرن بر هنر سایه افکنده و از این رو کار هنری، دیگر هم‌چون گذشته معیار و محک اصیل اقامت انسان بر روی زمین نیست. بنابراین، او در فصل‌های ده‌گانۀ این اثر می‌کوشد شأن اصیل کار هنری را با ویران کردن انگاره‌های تثبیت‌شدۀ استتیک در زمانۀ حاضر اعاده کند تا زمینۀ لازم برای پرسشِ بنیادین از معنای استتیک به‌عنوان علمِ ناظر به کار هنری فراهم شود. هدف اصلی او، اعادۀ منزلت پیشین کار هنری به‌منزلۀ شکل‌دهندۀ راستین کنش‌ها و باورهای ماست و این هدف را با پیگیری و ریشه‌یابی دلایل تیره‌وتار شدن فزایندۀ این جایگاه اصیل به‌ انجام می‌رساند.