پیمانههای بیپایان مجموعهای از قصههای کوتاه عرفانی است که از میان حدود ده هزار قصهٔ عرفانی انتخاب شدهاند. این قصهها که در آثار منظوم و منثور فارسی پراکنده بوده و در درازنای زمانی هزار ساله پیدا شدهاند و جزء نابترین و نایابترین قصههای ادبیات ایرانی و بعضاً بشری به شمار میآیند، هم بهترین گواهِ ذوقِ و اندیشه و استعداد و هنرِ ایرانیان و فارسیزبانان در طول تاریخ حیات اجتماعی و فکری آنهاست و هم بهترین آیینهٔ رنجها و شادیها و آمال و آلام و فراز و نشیبهای روحی و روانی و اجتماعی آنها. به گونهای که با درکِ درست و دقیقِ این قصهها میتوان به بسیاری از زیروبمهای حیات اجتماعی و فردی ایرانیان راه یافت و اوج خلاقیتهای فردی و ذوقی و فکری آنها را در برونرفت از تنگناهای سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و حتی اقلیمی دید و شناخت.