برونته

در همۀ زندگی‌ام آرزو کرده‌ام تحسین شوم. آرزو کرده‌ام برای موفقیتی چشمگیر ستوده شوم. و با این حال هرچه بیشتر زیسته‌ام، بیشتر به این نتیجه رسیده‌ام که خوشبختی را نمی‌توان در ستایش‌ها و تمجیدهای دیگران یافت. اگر خاص باشی، اگر استثنایی باشی، از دیگران جدا می‌مانی، اصلاً شاید همین علت تنهایی ما باشد. رضایت در معمولی بودنمان است، در کامل نبودنمان و در جزئیات کوچک زندگی. دست‌کم امیدوارم که این‌طور باشد.