والتر بنیامین، یکی از اثرگذارترین فیلسوفان هنر در قرن بیستم است. او که خود را مارکسیستی انقلابی میدانست، یکی از بهنامترین اندیشمندان معاصری است که، بنا بر تخصص و حوزۀ علایقش، دقیقاً در میانۀ معرکۀ مناسبات میان هنر و ایدئولوژی قرار گرفته است. وی در جایجای آثارش عبارات و مفاهیم گوناگونی در باب نسبت هنر و ایدئولوژی مطرح میکند. او گهگاه در برابر آفات ایدئولوژی برای هنر، از هنر مستقل و حتی هنر برای هنر حمایت کرده، نگرانیهای زیباییشناختیاش را در برابر سیطرۀ نظامهای ایدئولوژیک مطرح میسازد؛ و در مقابل، در برابر انحطاط هنر بورژوایی در نظام سرمایهداری، هنر غیرمتعهد را تحقیر کرده، با تأکید بر آرمانها و اهداف انقلابی، تلویحاً از نوعی تعهد ایدئولوژیک هنر دفاع میکند. کتاب حاضر در صدد تبیین این امر است که چگونه میتوان بدون افتادن در ورطۀ تناقضگویی، بنیامین را هم زیباییشناسی نوکانتی و متعهد به ذات و سرشت خود امر هنری دانست و هم مارکسیستی انقلابی و در عینحال یک یهودی منجیباور که تعهد هنر به ایده را بسیار حائز اهمیت میداند.