نمایشهای تن از آثار مهم در زمینۀ فهم بیماریهای روانتنی است. بیماریهایی که واکنشی است در برابر لحظاتی که شرایط درونی و بیرونی، فشاری فراتر از ظرفیت معمول روانشناختی انسانها به آنها تحمیل میکند و در عموم خود را بهصورت واکنشهای جسمانی یا آنچه به اصطلاح جسمانیسازی است نشان میدهد. نویسنده میکوشد به جای نادیده گرفتن این چالشهای درونی، به سمت آنها برود و نوری بر آنها بتاباند. او نشان میدهد که در حالت آشفتگی، اضطراب و ناآگاهی وقتی دهان به سبب دسترسی نداشتن به واژگان بسته است، بدن به سخن میآید و دردسرساز میشود.