دربارهی این اثر، به قلم مهرنوش ذوالفقاری میخوانیم: « یکی از ارزشمندترین کارهای استاد فرامرز پایور تنظیم قطعاتی از گنجینهی موسیقی دستگاهی برای ساز سنتور است که نوازندگان سازهای دیگر (غیر سنتور) تصنیف کردهاند. بااینکار، نوازندگان سنتور هم با گونههای موزون (متریک) موسیقی ایرانی بیشتر آشنا میشوند و هم ادبیات ساختاری و اصول نغمهسازیِ برآمده از فنون نوازندگی سایر سازهای کششی و مضرابی را میآموزند.
کتاب حاضر گزیدهای از چهارمضرابهای شاخص ساز تار در دورهای تقریباً هفتادساله (از اواخر قاجار تا پهلوی دوم) است که برای سنتور، اصطلاحاً، ترجمه یا برگردان شده است.»