موسیقی جهان

مفهوم «Musike» که یادگاری از دوران یونان باستان است، در ابتدا به‌عنوان واحد برای شعر، رقص و موسیقی به کار برده می‌شود، اما در قرن چهارم میلادی، هنر صوت را از آن تفکیک کردند. در دورۀ رنسانس نیز، برای نخستین‌بار، آلات موسیقی به تنهایی این توانایی را یافتند که بدون کمک گرفتن از زبان ارتباط بین مفاهیم را روشن سازند. بنابراین ماهیت موسیقی در طی گذشت زمان دچار تحولات زیادی شده است. نگارنده در کتاب حاضر، به بررسی موسیقی جهان و تاریخ تحول آن پرداخته است. از یک سو به موسیقی بین‌النهرین باستان و از سوی دیگر به موسیقی فرهنگ‌های چین، ژاپن، هند، اندونزی، کامبوج و اندلس پرداخته شده است. همچنین در مقدمه، اهمیت مطالعۀ آثار کهن بین‌النهرین بیان شده است.