مقدمه‌ای بر موسیقی‌شناسی قومی

هدف از موسیقی‌شناسی قومی صرفا مطالعۀ موسیقی اقوام در بافت فرهنگی، اجتماعی آن است. مفهوم قوم به واحد اجتماعی مشخصی برمی‌گردد که قلمرو خاص فرهنگی ـ جغرافیایی خود را داشته باشد. از این رو در تعریف بنیادین موسیقی‌شناسی قومی با دو مفهوم قوم و فرهنگ مواجه هستیم که پدیده‌ای به نام موسیقی را به وجود می‌آورند. هر قومی ویژگی‌های فرهنگی خاصی از جمله زبان، اساطیر، مذهب، آیین و رسوم، موسیقی و ابزار موسیقیایی خود را دارد. قلمرو فرهنگ قومی محدودتر از قلمرو فرهنگ ملی و فرهنگ جهانی است. در کتاب حاضر به موضوعات نظری موسیقی‌شناسی قومی پرداخته شده است. نکات نظری که در این کتاب مطرح شده تا اندازه‌ای با شناخت از نیاز موسیقی‌شناسی ایران صورت گرفته است. موضوعات نظری که در کتاب مطرح شده‌اند، به نحوی در خدمت شناخت‌شناسی موسیقی ایرانی خواهند بود. در فصول مختلف کتاب به چندین فرضیه متفاوت، که در جایگاه خود ابزار کار موسیقی‌شناسی قومی هستند، پرداخته شده است. از آن جمله می‌توان به نظریه‌های هولیستیکی (کلیت‌نگری)، فونکسیونالیستی (کاربردی)؛ استراکتورالیستی (ساختارگرایی)، نظریه رفتارشناسی فرهنگی، فرضیه‌های قوم‌نگارانه، نظریه‌های تکاملی و اشاعی، دیدگاه‌های نگرش از بیرون و درون، بینش‌های تاریخ‌نگارانه موسیقی و هم‌چنین نظرات زبان‌شناختی و ارتباط آن با موسیقی‌شناسی اشاره کرد.