ترکیه

مادامی که قهوه باشد و سایه و سیگار برگ، او آیینه­‌ای برای تاریخ ادبیات معاصر ترکیه می­‌شود. سفر او به ایران، اولین رویارویی من با یکی از مشاهیر ادبیات ترکیه بود. از او خواسته بودم تا در حین سفر گپ و گفتی از ادبیات ترکیه و فرانسه داشته باشیم و او قبول کرده بود. وقتی در فرودگاه دیدمش، با مو و ریش سفید، چشمان آبی خسته، تی‌شرت و جلیقه و شلوار شش جیب روشن به تن داشت. خیلی خاکی و صمیمی. سفر را آغاز کرده بودیم تا ایران را ببیند و بنویسد. او سفرنامه‌نویس قهاری است. آشنایی او با ادبیات معاصر ایران هم می‌توانست در معرفی مشاهیر ادبیات ما به ترکیه گام استواری باشد. گپ و گفت ما از کاخ گلستان شروع شد، در طوس و نیشابور و شیراز و اصفهان ادامه یافت و در کافه‌های تهران تمام نشد. پیش از بازگشت او به پاریس در استانبول دیدم­ش و گفت‌وگویمان تمام شد.