طرح انسان‌واره مشوش در آشوب صحنه مدرنیسم و سنت

رادی همواره نگاهی دردناک به گذشته دارد و نگاهی بیمناک به ما‏، به آینده‏. رادی بر این بستر ناآرام است که می‌خواهد درام خود را از عدالت‏، روشنایی و عشق سرشار کند‏. و طرح انسان مشوشی را بریزد که سرانجام بتواند ‏جان با شکوه درام ‏را با «‏ضربان‌های‏دراماتیک زمین‏» هماهنگ کند. روشن‌‏تر این که می‏‌خواهد درامی خلق کند که ‏وحدت بیافریند تا ‏بتواند دوپارگی بنیادین ‏انسان ‏معاصر را که میان مرزهای سنت و مدرنیسم گویی به دام افتاده است ‏به یگانگی نگاه، اندیشه و عمل‏ برساند‏. اما شاید قبل از هر چیزی ‏می‌خواهد وجود دوپارۀ خود‏ش را‏، اکبر رادی نویسنده را به یگانگی و آرامش برساند‏. شاید!