یادنامه عبدالحسین نوشین

"عبدالحسین نوشین" بدون تردید بنیان‌گذار تئاتر علمی در ایران است. وی پس از تحصیل در رشتۀ هنرهای دراماتیک در فرانسه، سال 1311 هـ . ش به ایران بازگشت و با همکاری همسرش ـ بانو لرتا که از هنرمندان معروف تئاتر بود ـ تحولی بنیادین را در تئاتر ایران ایجاد کرد. نوشین برای اولین‌بار در ایران اقدام به تاسیس کلاسی کرد که در آن هنرمندان با اصول و مفاهیم علمی بازیگری و تئاتر آشنا می‌شدند. سپس با همین گروه، تئاتر فردوسی را بنا نهاد که توانست دست به اجرای نمایش‌های بی‌نظیری هم‌طراز تئاترهای بزرگ اروپایی بزند. وی در دورۀ مهاجرت اجباری به شوروی، وارد موسسۀ شرق‌شناسی شد و کار خود را دربارۀ تصحیح شاهنامۀ فردوسی و فرهنگ لغت در آن‌جا به پایان رساند. او آثار متعددی از نویسندگان روس را نیز ترجمه کرده است. نوشین در سال 1350 شمسی در سن 66 سالگی در مسکو درگذشت. نگارنده در کتاب حاضر به بیان سرگذشت زندگی وی، نامه‌ها و یادبودها، خاطرات دوستان وی و سخنان برخی کارگزاران، تهیه‌کنندگان و بازیگران تئاتر ایران دربارۀ نوشین می‌پردازد. برخی از این افراد عبارت‌اند از: محمود دولت‌آبادی، نصرت کریمی، هما روستا، علی نصیریان، داوود رشیدی، صادق شباویز، توران مهرزاد و عزت‌الله انتظامی.