این کتاب یکی از رمان های نسبتا کوتاه تقی پور می باشد که داستان تنهایی انسان را بازگو می کند. حوادث کتاب در سال های قبل از انقلاب در دهه 60 می گذرد در شهری در مرز ایران و شوروی به نام «درگز»، زبان کتاب رنگ فولکلور و محلی دارد و بر اساس زمینه های واقعی تدوین و داستانی شده است. در تراژدی تنهایی شخصیت اول داستان «خانی» تنهاترین انسان است، در یک کلام زحمت کش و زجر دیده. او از بدو تولد تنها ماند و در طول زندگی ملالت بار خود بی مونس و غمخوار و بی همزبان می زیسته است و جز یک گوسفند یار و همنشین ندارد و بالاخره در تنهایی مطلق جان می سپارد.