مرثیه شعری است که در سوگ کسی و تأسف بر مرگ عزیزی با برشمردن محاسن او می سرایند. در تاریخ ادب فارسی قالب متداول برای مرثیه سرایی قصیده و قطعه بوده است، ولی در روزگار معاصر شاعران به غزل بیشتر متمایل و متوجّه بوده اند. مرثیه اصلی ترین و طبیعی ترین سخن است که از چشمه سار احساس شاعر می تراود و زبان دل و سروده ای است که از ژرفای جان مصیبت زدگان می جوشد و تکلّف و تصنّع در آن راه ندارد. مجموعۀ حاضر مشتمل بر 295 شعر از شاعران معاصر در رثای امام خمینی(ره) است که در گزینش آن ها سعی شده است تا حدّی بهترین آثار عرضه شود:
زنده تر از تو کسی نیست، چرا گریه کنیم؟
مرگمان باد و مباد آنکه تو را گریه کنیم
هفت پشت عطش از نام زلالت لرزید
ما که باشیم که در سوگ شما گریه کنیم ...