این اثر در پنج فصل به مسائلی از جمله «فهم منطق امید اجتماعی و ملی در پیوند با عوامل محوری و زمینه ای»، «رویشها و ریزشهای سرمایه انسانی انقلاب»، «نسل جوان انقلاب اسلامی و رویشهای نو»، «جستاری در شکاف میان امید اجتماعی و امید فردی»، «جستاری در جنبههای جهان مقیاس ناامیدی اجتماعی» میپردازد. در مقدمه کتاب میخوانیم: «از ظرفیتهای شایان توجه بشر، امید داشتن و توانایی نگاه کردن به آینده و تمایل به دستیابی به اهداف یا خروجیهای مورد نظر بر اساس شرایط موجود است. به لحاظ تاریخی، «امید» از یک سو ریشه در منابع دینی و فلسفی دارد و از سوی دیگر، در ادبیات و هنر به آن پرداخته شده است. در دورۀ معاصر مفهوم امید وارد حوزههای دیگری، چون روانشناسی شده و نظریات متعددی با رویکردهای مختلف در این زمینه ارائه شده است. مروری بر ادبیات این حوزه نشان میدهد که گروهی از محققان به موضوعاتی مانند مسئله زمانمندی، پیشبینی و جایگاه آینده در زمان حال توجه داشتهاند.»