فنون بازیگری در تئاتر و سینما

نمایشنامه و فیلم نامه تا زمانی که روی صحنه و جلوی دوربین نیامده اثر هنری تمامی نیست؛ هنرپیشه است که به چهره های نمایشنامه و فیلم نامه جان می بخشد. اما کار هنرپیشه هم با استعداد صرف تمام نمی شود؛ در کارهنر «آموختن» هم شرط است و در کار هنرپیشگی دو بستر کلی پیش روی بازیگر است: یکی صحنۀ نمایش و دیگری جلوی دوربین. آنچه در اولی اهمیت دارد: طرز عمل در اوضاع متفاوت، شروع کردن از خود، صدای بازیگر، اشاره ها و حرکت ها و حالت ها، پوشش ظاهری، ریتم و سکوت و تسلط بر نفس و تماشاگران است. و آنچه در دومی مهم است: دوربین و فیلم بردار و نمای درشت و نمای نزدیک و برش و صدا و دوبله است. بازیگری در نمایش با بازیگری در سینما، اگرچه فی نفسه یکسان است، در فنون با آن فرق دارد. هنرپیشۀ موفق کسی است که فنون هردو را بداند و خود را در هردوصحنه محک بزند.