گزاره گرایی

اکسپرسیونیسم یا گزاره گرایی سبکی ادبی است که در هنرهای دیگر همچون نقاشی و سینما نیز رواج دارد. این سبک فعل و انفعالات درونی ذهن انسان را به نمایش می گذارد یا، به عبارتی، آن ها را «پشُت و رو» می کند و نشان می دهد که افکار هر فرد چگونه در چهره و اندامش اثر می گذارد و حتی دنیای او را متحول می سازد. در تئاتر، اکسپرسیونیسم صحنۀ اعتراضی اجتماعی است که در آن با بهره گیری از تک گویی های طولانی که بیانگر وضع روحی شخصیت هاست نشان می دهد که آشوب های ذهنی قهرمان از رخدادهای جهانِ خارج به مراتب بااهمیت تر است. بزرگ ترین نقطۀ جدایی یا واکنش اکسپرسیونیسم در برابر رئالیسم (واقع گرایی) در تعریف و توجه به گونۀ واقعیت است. کتاب حاضر دو بخش دارد. بخش اوّل همین مباحث نظری را با تفصیل و تشریح در بر می گیرد و بخش دوم مروری است بر چند نمایشنامۀ گزاره گرایانه (اکسپرسیونیستی)، تا مخاطب آموخته های نظری خود را با نمونه های عملی نیز مقایسه کند و نظر و عمل را توأمان به کار بندد.