ما می دانیم که رهبری منحصر به دفاتر گوشه ای و بودجه های چند میلیون دلاری نیست - برخی از بهترین رهبران، مربیان و تکنسین هایی هستند که در پشت صحنه راحت تر هستند. اما اگر رهبر موثر بودن فقط به داشتن ایده های نوآورانه و سطوح بالای بهره وری نباشد، چه؟ چه میشود اگر تبدیل شدن به یک رهبر بزرگ بیشتر به دنبال اولویت دادن به خودآگاهی و مهارتهای افراد باشد تا تولید و عملکرد؟