در این کتاب نخست به سیر تحولات تاریخی شعر زن در ایران از آغاز تا دههی حاضر اشاره شده هم چنین شاعران زن پارسی سرای ایرانی در دورههای مختلف معرفی شدهاند. افزون بر آن، ویژگیهای مرتبط بر آثار این شاعران و سبک شناسی اجمالی این آثار مطرح گردیده است. در بخش اعظم، نمونهی آثار چهرههای شاخص زن به ویژه از دههی چهل به بعد آورده شده است. در کتاب خاطرنشان میشود: "پیش از مشروطه در استبداد فجری، مونث، موجود واپس زده و ناآگاهی بوده که صرفا مایه عیش جنس مذکر قرار میگرفته است. از سوی دیگر، به دلیل فورماسیون اجتماعی، اقتصادی، سیاسی قاجار، بیشترین شاعران را زنان درباری تشکیل میدادهاند. بیشک، حیات نوین اجتماعی، فرهنگی و لاجرم ادبی زن ایرانی با نهضت مشروطه آغاز میشود. در این عصر، تحولات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی بر ذهنیت و اندیشهی شاعر زن اثری در خور تامل برجا نهاد و باعث شد اندیشهی تک بعدی شاعر زن که پیش از این، اثر ادبی او را به بیان صرف شوق به معشوق، غم هجران و شکوه از جور رقیب محدود میکرد، نسبت به واقعیتهای ملموس سیاسی، اجتماعی زمانهی خویش و مسائلی نظیر دغدغهی کسب هویت و جدال با محرومیتهای تاریخی توجه نشان دهد.