آثار علوی

رسالۀ آثار علوی از گروه رساله‌های ارسطو (322-384 ق.م) در علم طبیعت و موضوع آن به طور کلی، ارائۀ نظریۀ بدیع وجود دو بخار خشک و تر است. ارسطو به یاری این نظریه پدیده‌هایی را که در جو، خشکی و دریا روی می‌دهد مانند شهاب ثاقب، ستارگان دنباله‌دار، راه شیری، باران، مه، برف، تگرگ، باد، زمین‌لرزه، رعد و برق و صاعقه و رنگین‌کمان، هاله، رودها و دریاها، سنگ‌ها و فلزات را تبیین می‌کند. وی معتقد است که جریانی دایمی از مرکز زمین به سوی بالاترین نقاط جو حرکت می‌کند و دوباره به آن بازمی‌گردد. رسالۀ آثار علوی، که تا آستانۀ رنسانس متن اساسی این علم محسوب می‌شد، از بعد تاریخی اهمیت بسزایی دارد. این تنها رساله‌ای است که در آن به قلمروهای متفاوت علوم مانند نجوم، جغرافیا، فیزیک، هندسه، نورشناسی، زمین‌شناسی، زلزله‌شناسی، آتشفشان‌شناسی، شیمی و حتی هواشناسی به معنی امروزی کلمه، یعنی پیش‌بینی هوا اشاره شده است. کتاب حاضر، بر اساس یک ترجمۀ انگلیسی و سه ترجمۀ فرانسوی و با توجه به ترجمۀ عربی، به فارسی برگردانده شده است.