نسل جدید تئاتر ما از میراث و میراث داران کهن این رشته در سرزمینِ ما بسیار دور افتاده اند، ارتباط نسل ها از بین رفته و چنان شرایط رقت باری ایجاد شده است که جوان فعال امروز صحنه های ما، تاریخ تئاتر این سرزمین را به خصوص سه دهه طلایی نخست قرن تا کودتای۲۸ مرداد ۳۲ را به روشنی نمی شناسد.آنها نه از فعالیت های رضا کمال شهرزاد و میرزاده عشقی و سیدعلی خان نصر و سیف الدین کرمانشاهی و اسماعیل مهرتاش خبر دارند و نه حتی از معاصرانی مثل مهین اسکویی و رکن الدین خسروی و جمیله شیخی و مهدی فتحی و پرویز فنی زاده... چیزی می دانند. منظورم به هیچ وجه اطلاع داشتن از سالشمار زندگی این هنرمندان نیست؛ نسل امروز ما با تاریخ و «فرهنگ تئاتری» بیگانه است. خلاصه کلام؛ با خودمان بیگانه شده ایم، صحنه های سرد امروز ما خالی از شوریدگی و راز و رمزهای زندگی این مردم است.