فردیناند لاسال فرزند یک بانکدار یهودی از اهالی برسلو بود. از سنین کودکی خلق و خوئی رام نشدنی از خود نشان داد و به همین جهت از مدرسه بازرگانی که در آن تحصیل می کرد اخراج شد. وی توانست در اندک زمانی امتحانات فلسفه دانشگاه برلن را با موفقیت بگذراند. لاسال، هنوز در عنفوان جوانی بود که به پاریس سفر کرد و در آن جا با عوامل انقلابی فرانسوی، آلمانی و روسی که در آن موقع مرکز خود را پایتخت فرانسه قرار داده بودند، تماس برقرار نمود. در سال 1864 به سن بیست سالگی به آلمان مراجعت کرد. به اتهام تخلفات مطبوعاتی مورد پیگرد واقع شد و به شش ماه زندان محکوم گردید. این محکومیت موجب شد تا وی نتواند عملا در نهضت انقلابی که در اواخر سال 1848 و اوایل سال 1849 در آلمان روی داد شرکت کند. در سال 1859 در آلمان فعالیت های سیاسی از نو جان گرفت. بعد از، از سر گرفتن فعالیت های سیاسی، لاسال ابتدا به حزب ترقی خواه که از رژیم پارلمانی طرفداری می کرد و با بیسمارک مخالفت می ورزید پیوست. سرانجام موقعی فرارسید که پیشنهادهای افراطی و تعرض آمیز او از قبیل خودداری از پرداخت مالیات موجب اختلاف او با دوستان هم حزبش گردید؛ لذا تصمیم بر آن گرفت که حزب ترقیخواه را رها کند. هرچند در مبارزه رژیم پارلمانی در پروس لاسال از مخالفین بیسمارک بود لیکن در اواخر عمر به صدر اعظم آهنین نزدیک شد. در سال 1863 لاسال «مجمع عمومی کارگران آلمانی» را که هدف آن بدست آوردن آراء عمومی و دخالت دولت به نفع کارگران بود، تاسیس نمود. تقریبا در همین اوقات مارکس اولین بین الملل (انترناسیونال) را که هدفش جمع کردن نیروی زحمتکشان تمام دنیا در یک شبکه بود بنیان گذاشته بود.