آدولف دیگری زاده شد

هیچ نامی به تو نیامد

جزعشق

حضورِ نام تو

گونه را سرخ می‌کند و روان را سبز

تو بهارِ در گذری

میانِ انجماد‌ها و بوران‌ها

سپاهی از شقایق‌ها وشمشادها

آغوشی گشوده

از روزهایی که گل می‌دادند

و ما گُم در شاخه‌های خود بودیم.

هیچ نامی به تو نیامد،-

جز عشق

آه...روزهای رفتۀ سوگوار

چه ترانه‌ها پشتِ آن بهانه بود-

چه دیوارها!

تا نبینمش

هیچ نامی مرا نفرسود -

جزعشق.