رسیدن به شعر، رسیدن به امر ناممکن است. رسیدن به افقی دست نیافتنی؛ آن هم وقتی خود راه، خود رفتن و خود مقصد تنها در همین امر ناممکن و از همین ناممکنی باید ممکن شود. پرسش پنهان شعرهای تجربی، چگونه ممکن بودن امر ناممکن است، چگونه پرسیدنِ همین پرسیدن است.بوطیقا آن رهیافت به شعر است که مجرد و درونی است. خود شعر، موضوع بوطیقا نیست؛ آنچه بوطیقا بررسی می کند، ویژگی های شعر است؛ بر این پایه بوطیقا توجه خود را به خصوصیت مجردی معطوف می دارد که "شعریت" نامیده می شود و با انحنای عظیمی که این ویژگی ها در ژانرهای جدید شعر یافته اند، بوطیقا هم در انحناست.