بیشعوران

«بیشعوران» را «محمود فرجامی» مترجم کتاب نام‌آشنا و پرفروش «بیشعوری» نوشته‌ی «خاویر کرمنت» تالیف کرده است. «بیشعوری» با زبانی طنزگونه به بررسی پدیده‌ی بیشعوری در دنیای امروز می‌پردازد. خاویر کرمنت در این کتاب معتقد است بیشعورها، افرادی نابغه و باهوش هستند. نابغه‌هایی خودخواه، مردم‌آزار و با اعتمادبه‌نفسی کاذب. این افراد با منفعت‌طلبی‌های خود در نهایت به خود و افراد جامعه ضرر می‌رسانند. بیشعوری یک بیماری است و بیشعور یک بیمار. محمود فرجامی مترجم اثر از همان آغاز ترجمه، به فکر نوشتن کتاب مشابهی با خاستگاه و نگاه بومی می‌افتد. او در این باره گفته است: «مشاهده‌ی مصادیق وطنی، ارتباط مداوم با خوانندگان کتاب و بعضا آگاهی از تجربه‌های شخصی آن‌ها و همچنین یافته‌ها و ابتکارات شخصی خودم در شناسایی بیشعوران و درمان بیشعوری و در نهایت انتشار چند ده یادداشت از من در رسانه‌های آنلاین بر آنم داشت کتاب "بیشعوران" را به‌عنوان اثری مستقل و تالیفی به خوانندگان فارسی‌زبان تقدیم کنم.» کتاب بیشعوران در چهار فصل تنظیم شده است. در فصل نخست به ماهیت بیشعوری، تعریف آن به‌عنوان نوعی اعتیاد و بیماری، ویژگی‌های عمومی بیشعوران، گروه‌های در معرض خطر، درجات بیشعوری و نیز به این پرسش بزرگ که ‌"آیا من هم بیشعورم؟" پرداخته شده است. فصل دوم به جنبه‌های زیستی بیشعوران اختصاص دارد. گونه‌های خاص بیشعوران موضوع فصل سوم است و فصل چهارم به معرفی نهادهای بیشعورپرور می‌پردازد. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «یکی از راه‌های شناخت بیشعوران استفاده از برهان خلف است. به این معنا که با شناختن باشعوران می‌توان تا حدود زیادی به شناسایی بیشعوران نزدیک شد. اما این کار در عمل چندان ساده نیست، چرا که بیشعورها به طرز حیرت‌‌آوری توانایی تقلید از آدم‌های باشعور را دارند. بیشعوران می‌توانند مودب حرف بزنند، مهمانی بدهند، دست‌ودل‌باز باشند، به عیادت بیماران بروند، حتی در کارهای خیریه شرکت کنند، اما در بعضی از کارها به کلی عاجزند. یکی از این کارها "پذیرفتن مسئولیت اشتباه خود" است. به این ترتیب اگر دیدید کسی اشتباهی کرده، اما مسئولیت آن را بر عهده گرفته و صادقانه عذرخواهی می‌کند مطمئن باشید که بیشعور نیست؛ یا دست‌کم کاملا بیشعور نیست» به گفته‌ی نویسنده: «این کتاب تقریبا همان ساختار کتاب "بیشعوری" را دارد، اما کاری است نو و کاملا برای مخاطب امروز ایرانی. ازاین‌رو، هرچند کتابی است که می‌تواند به طور مستقل خوانده و درک شود، همچنین می‌تواند مکملی بر "بیشعوری" دانسته شود.»