فلسفهٔ هنر ازجمله مفهومهایی است که با زیباییشناسی عجین شدهاست. زیباییشناسی، دانشی است که میکوشد به امور حسی، جنبهای علمی ببخشد یا به بیان دیگر، میخواهد جهان تأثّرات، شهود، تخیل و هیجان را بهطور عقلانی بررسی کند و آن را در قالب نظریهها و مفهومها بگنجاند. درواقع، زیباییشناسی میکوشد که دریافتهای حسی و ذوقی ما را از امر زیبا بهصورت منطقی بیان کند.
زیباییشناسی، چیستی و ماهیت زیبایی را در طبیعت و هستی بررسی و فلسفهٔ هنر، زیبایی منعکسشده در اثر هنری و ماهیت هنر را مطالعه میکند. درمجموع، میتوان ادبیات زیباییشناختی را برحسب وابستگی آنها به دو دستگاه جامع فلسفیِ متفاوت، در دو رویکرد نظری کلی طبقهبندی کرد که عبارتاند از:
الف) بحثهای زیباییشناسی مبتنی بر رویکرد وجودشناختی؛
ب) بحثهای زیباییشناسی مبتنی بر ذهن و ذهنیت که در ماهیت خود، رویکردی معرفتشناسانه دارند.