تذکرههایی که در مورد بیدل نوشته اند و روایت چهار عنصرا نیز آن را تأیید میکند، او را این گونه معرفی کردهاند: نامش «عبدالقادر» و نام پدرش «عبدالخالق» بود. میرزا عبدالخالق از مراد خود، شیخ کمال خواهش میکند که برای پسرش نامی نیک انتخاب کند، و وی بنا به قول خود بیدل در چهار عنصرا وبه تمنای سعادت وافر، کودک را «عبدالقادر» نامید. در بیدل در چهار عنصر با عبارت «ابوالمعانی» و در رباعیات با عنوان «لسان الغیب» از خود یاد میکند. بیدل که از مهر و محبت پدری محروم ماند، به دامان پر عاطفه مادرپناه برد. مادرش بانوی بافضیلتی بود، به بیدل الفبا را یاد داد و او را به مکتب فرستاد بیدل در مدت کوتاه قرآن را ختم کرد.