برونته

در همه ی زندگی ام آرزو کرده ام تحسین شوم. آرزو کرده ام برای موفقیتی چشمگیر ستوده شوم. و با این حال هرچه بیشتر زیسته ام، بیشتر به این نتیجه رسیده ام که خوشبختی را نمی توان در ستایش ها و تمجیدهای دیگران یافت. اگر خاص باشی، اگر استثنایی باشی، از دیگران جدا می مانی، اصلا شاید همین علت تنهایی ما باشد. رضایت در معمولی بودن مان است، در کامل نبودن مان و در جزئیات کوچک زندگی. دست کم امیدوارم که این طور باشد.