رمان درِ تنگ که برای اولین بار در سال 1909 انتشار یافت، رمانی است که به شکست عشق در مواجهه با تنگنای فلسفهی اخلاقی آیین پروتستان میپردازد. پسری دوستداشتنی و اهل پاریس به نام ژروم پالیسیه، تابستانها را در خانهی عمویش در حومهی نورماندی میگذراند. ژروم در آن جا عاشق و شیفتهی دختر عموی خود، آلیسا شده و درمییابد که آلیسا نیز به او علاقهمند است. اما آلیسا به تدریج متقاعد میشود که علاقه ی ژروم به او، سعادت روح پسرعموی جوانش را تهدید میکند و به خاطر رستگاری ژروم، تصمیم میگیرد تا هر چیز زیبایی که در خود میبیند(چه روحی و چه جسمی)را سرکوب و پنهان سازد. رمان درِ تنگ که بر اساس تحلیلهای فروید پایه گذاری شدهاست، برای پیشروی خود از تجارب دوران کودکی و سوءتفاهمهای ایجاد شده میان دو نفر، استفاده میکند. رمان درِ تنگ، بازسازی خاطرهی خواستگاری نافرجام آندره ژید از دختر عمویش، بین سال های 1888 و 1891 نیز هست.