شاید بنفش

بهزاد حاتم پنجاه سال پس از انتشار نخستین نقد هنری‌اش در ماهنامۀ رودکی، اینک دربارۀ ارزش هنر نوشته است. او در نوشته‌های گذشته کارهای بزرگانی چون تناولی، محصص، زنده‌رودی، مارکو، وزیری، ممیز و… را نقد کرده و هنرمندانی چون کوروش شیشه‌گران و رضا درخشانی را با نخستین گام‌هایشان شناسایی کرده و ستوده است. در این کتاب او دربارۀ آنچه به کار هنری ارزش می‌دهد سخن می‌گوید و به کارهای بسیاری از هنرمندان جهان و ایران نگاه می‌کند. بخش از مقدمه: آنچه در این کتاب خواهید خواند دیدگاه‌های من است . از سر دیده‌ها و آموخته‌ها و آزموده‌ها و اندیشه‌های خودم. آنچه خواهید خواند گسترش یافتۀ و گفتاری است دربارۀ ارزش هنر، نه بهای آن، ارزش هنری آن. هنگامی که این گفتار را از من خواستند، مانند همیشه، خواستم با اندیشۀ خودم این کار را بکنم. زمانی که دیگر می‌دانستم چه می‌خواهم بگویم، نگاهی از سر کنجکاوی، نیز برای پیشگیری از نادرست‌گویی به اینترنت انداختم و تنها چیزی که پیدا کردم این بود که ارزش هنری چیزی نیست که بتوان درباره‌اش سخن روشنی گفت. اگرچه پیش‌تر هم با نوشته‌ای دربارۀ ارزش هنر بر نخورده‌ام، ولی باور ندارم که چنین باشد. بی‌گمان بسیار نوشته شده، شاید نه زیر چنین نامی یا شاید دیگران اندرز گرهارد ریشتر را به گوش گرفته‌اند. من پندناپذیر به این راه «بیهوده» رفته‌ام.