واژه نامه سکزی

به اهالی سکستان یا همان سیستان، «سَکَزی» می گفتند. این نام گذاری به تبار این دلیرمردان باز می گردد؛ نیاکان اینان از سکاها بودند. پسوند زی نیز به معنی زندگی کننده است که در نام هایی مانند مروزی و رازی هم دیده می شود. واژه سِکِستانی (معرب: سجستانی) نیز هم معنی با سکزی است. جواد محمدی خمک (سکایی، سیستانی)، زادۀ سیستان و مؤلف این اثر، ویراستار و پژوهشگر مسائل تاریخی و زبان شناسی ایران نیز هست. وی در این واژه نامه، ابتدا مطالبی دربارۀ دستور زبان سیستانی از جمله صورت های فعلی، زمان افعال، اسم، ضمیر، صفت، پیشوند و پسوند فراهم آورده و در پی آن، واژگان و اصطلاحات سیستانی را برحسب الفبای فارسی، همراه با تلفظ لاتین، معانی و گاه مآخذ درج کرده است.در زیرنویس به گویش های مشابه واژگان، از جمله بجنوردی، بلوچی، ترکمنی، شاهرودی، کاشمری، گرگانی، مشهدی و نیشابوری اشاره شده است.