الگوی رشد مالیسالار برجستهترین بیان منطق سرمایهداری است. مالکان سرمایه میتوانند سود ببرند بدون اینکه چیزی تولید کنند که دارای ارزش باشد. سرمایهی خود را به دیگر عوامل اقتصادی وام میدهند و وامگیرندگان هم بخشی از درآمدهای آتی خود را به سرمایهداران مالی میپردازند که در واقع میزان رشد اقتصادی را کاهش میدهد. هزینهی این الگوی اقتصادی هم به صورت رشد هراسآور بدهی بخش خصوصی و میزان مصرف غیرپایدار منابع به گردن نسلهای آینده میافتد. اگر منطق سرمایهداری بر زهکشی ارزش از مردم و سیارهی زمین در امروز استوار باشد، منطق الگوی رشد مالیسالار هم براساس زهکشی ارزش از مردم و سیارهی زمین در امروز و فردا بنا شده است، تا زمانی که آینده را هم تاراج کند.