آنا نخستین شعرهایش را در 1907 در مجله «سیریوس» به سردبیری گومیلیف چاپ کرد. گومیلیف شاعر بود و دو مجموعه شعر از او به چاپ رسیده بود. شعر آن سالهای روسیه تحت سیطره سمبولیزم بود که در آن مضامین عرفانی و پر رمز و راز شعر را از دسترس عامه خارج کرده و تا حدی محفلی کرده بود. رخدادهای سیاسی اجتماعی در روسیه و هجوم اندیشههای انقلابی و نو آرامش و رازناکی سمبولیزم را برنمیتافت. گومیلیف و چند تن از شاعران جوان دیگر مانند سرگئی گرودتسکی، اوسیپ ماندلشتام، آنا آخماتووا، میخائیل زنه کویچ، ولادیمر ناربوت گروهی به نام «حلقه شاعران» تشکیل دادند. این گروه علیه سمبولیزم قیام کردند و مکتبی بهنام «آکمهایسم» بنیاد گذاشتند. «آکمهایست»ها اعتقاد داشتند هیچ چیز در شی نماینده رازآلود خارج از خود ندارد. مثلاً اگر سخن از سیب میرود منظور همان سیب درختی است که با آن آشنا هستیم و میخوریمش. اما «آکمهایسم» چندان طرفدارانی پیدا نکرد و پس از مدت کوتاهی دیگر سخنی از آن بهمیان نیامد. همین نگرش ویژه هنری سبب شد اصحاب آکمهایسم نهتنها مورد بیمهری ادبیات پس از انقلاب قرار گیرند بلکه بنیانگزاران آن هریک به صورتی در سالهای پس از انقلاب اکتبر هدف سوظن و اذیت باشند.